Uzaklaşıyorum. Sesler anlamsız anlarda birleşip kendi tuhaf evrenini oluşturuyor. Ses Evren burası. Duymaya ürktüğüm masalların, karanlığın ve sadece ertelenmiş sözlerin yuvarlak hali. Zaman her an unutturabilir kendini - bir balığın bana bakışına üzüldüğümü, dışarıda bıraktığım rüzgarı, izleri, işaretleri, taşları havaya atışımı unutabilirim.
Sesini ve uyurken nefesinin odayı dolduruşunu hatırlayacağım. Duyduğum ve duyduğumu bilmediğim her şeyi hatırlamaya gidiyorum. Sonra görüşürüz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder