Ellerine bakıyorum önce. Öyle 'birinin ilk eline bakarım, sonra dişleri, saçı, ayakkabısı' gibi değil. Ben senin önce ellerine bakıyorum, sonra anlıyorum ne demek istediğini. Parmaklarının sakin hareketleriyle yavaş yavaş akıtıyorsun söylediklerini. Bazen göz temasını benimle değil, masanın köşesiyle, yoldan geçen adamla, tabakları toplayan garsonla kurup devam ediyorsun anlatmaya. Ellerinse durduğu yerden her şeyi toparlıyor sanki. Beni, seni, gözlerini, bağlaçlarını, eslerini, arada bir gülüverişini, anlardan kurduğumuz o küçük zaman parçamızı... Topluyor bizi ve ben anlıyorum seni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder