Bindiğim roketten
bakıyorum aşağı. Oturduğum o masa, söylediğim yalan, çantamdaki kitap, evler,
insanlar ne kadar da küçülüyor. Görünmez oldukları mesafede içimi kaplayan
ferahlamayla birlikte sesleniyorum pilota: Geri dönelim kaptan, her şey
geride kaldı artık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder